Σε μια προσπάθεια να αντιληφθούμε όσοι και όσες ερχόμαστε από άλλες χώρες το ιστορικό και κοινωνικό τοπίο στο οποίο εμφανίστηκαν οι ανακτημένες επιχειρήσεις στην Αργεντινή, οι ντόπιοι οικοδεσπότες μας επεφύλαξαν σήμερα δύο πολύ σημαντικές επισκέψεις.
Η πρώτη στο ESMA, έναν χώρο μνήμης και ιστορίας, όπου βασανίστηκαν και εξοντώθηκαν περίπου 5000 άνθρωποι, άνδρες και γυναίκες από την δικτατορία του Βιντέλα. Το ESMA (EX CENTRO CLANDESTINO DE DETENCION, TORTURA Y EXTERMINIO) ένα εμβληματικό κτίριο όχι μακριά από το κέντρο του Μπουένος Άιρες υπήρξε στα χρόνια της δικτατορίας κατα το ήμισυ στρατιωτική σχολή μηχανικών και κατα το ήμισυ ένα από τα απεχθέστερα στρατόπεδα εξόντωσης που γνώρισε ποτέ η Λατινική Αμερική. Εκεί μεταφερόνταν από τα “πράσινα φάλκον”, τα αυτοκίνητα που συμβόλιζαν την συμμαχία του βιομηχανικού κεφαλαίου με τον στρατό, οι αντιφρονούντες όπου μεταβιβάζονταν στα μπουντρούμια του υπογείου. Εκεί, κάτω από φρικτά βασανιστήρια που εμπεριείχαν τις πιο νοσηρές ιδέες των κρατούντων, υπέφεραν χιλιάδες άνθρωποι. Από το υπόγειο μετά από άγνωστο χρονικό διάστημα μεταφερόντουσαν στον δεύτερο όροφο όπου ναρκωνόντουσαν, μεταφέρονταν στο αεροδρόμιο και από εκεί τους οδηγούσαν στον υγρό τάφο χιλιάδων ανθρώπων στον Ατλαντικό ωκεανό.
Ακόμη πιο διαστροφικό ήταν το γεγονός ότι στο ισόγειο και στον πρώτο όροφο, ανάμεσα στο υπόγειο και τον δεύτερο όροφο, λειτουργούσε ξενοδοχείο όπου διασκέδαζαν αξιωματούχοι της άρχουσας τάξης…
Ακόμη χειρότερα εκεί διοργανώθηκε κι ένα από τα χειρότερα εγκλήματα της Αργεντινικής χούντας. 400 με 500 βρέφη απήχθησαν από τις μητέρες τους, μέσα στο κολαστήριο, και δόθηκαν για υιοθεσία σε στρατιωτικές οικογένειες.
Οι συγκλονιστικές εικόνες, τα εκπληκτικά στοιχεία και η ξενάγηση των συναγωνιστών μας άφησαν με την αίσθηση της απίστευτης αδικίας και βαναυσότητας που υπέστει το κοινωνικό κίνημα στην Αργεντινή. Ταυτόχρονα μας ήρθε στη σκέψη το ερώτημα γιατί δεν υπάρχει τόπος μνήμης αντίστοιχου βεληνεκούς στην χώρα μας για τα θύματα της “δικής μας” στρατιωτικής χούντας.
Η δεύτερη μας σημερινή επίσκεψη ήταν σ’ έναν τόπο σύμβολό της αντίστασης στην καταπίεση για όλη την Λατινική Αμερική και έμπνευση για όλους μας. Οι “Μητέρες της πλατείας Μαίου” ήταν η πρώτη αντιστασιακή πράξη του λαού της Αργεντινής ενάντια στην χούντα. 40 χρόνια μετά το άσπρο μαντίλι των γυναικών, μητέρων και γιαγιάδων, των εξαφανισθέντων από την χούντα συνεχίζει να γεμίζει την κεντρική πλατεία του Μπουένος Άιρες έξω από το Προεδρικό Μέγαρο. Η συμμετοχή μας στην πορεία που γίνεται κάθε Πέμπτη ήταν αυτονόητη.
Κανένα προϊόν στο καλάθι σας. 