Μέρα όγδοη: Παρ’ όλο που ήταν η μοναδική μέρα ξεκούρασης για όλους όσους συμμετείχαμε στο τουρ των ανακτημένων. Εμείς πήραμε και πάλι τους δρόμους και πήγαμε να δούμε έναν παλιό φίλο της ΒΙΟ.ΜΕ. (που είχαμε γνωρίσει στην Ιταλία πηγαίνοντας εκεί σε εκδήλωση που έγινε στην Πίζα και στη Φλωρεντία). Πρόκειται για το καταλυμένο εργοστάσιο της IMPA (με κατάληψη από το 1996) και τον Eduardo Murua, μόλις λίγες στάσεις μακριά από το μέρος όπου μέναμε και μέσα στον αστικό ιστό .
Εκεί είδαμε τους συνάδελφους να παλεύουν με πολύ παλιά μέσα παραγωγής. Δουλειά τους ήταν η κατεργασία αλουμινίου προς παραγωγή σωληναρίων, φύλλων αλουμινίου και δοχείων φαγητού. Παρά τις δυσκολίες μας είπαν πως πηγαίνουν αρκετά καλά και πως παίρνουν έναν αρκετά καλό μισθό και όλοι τον ίδιο, όπως ισχυρίστηκε ο παραπάνω συνάδελφος. Επίσης μάθαμε ότι οι συγκεκριμένοι ανήκουν σε μια άλλη ομοσπονδία και πολλοί από αυτούς δεν θα συμμετείχαν στην παγκόσμια συνάντηση (πράγμα που προσπαθήσαμε να αλλάξουμε με συζήτηση αλλά δεν τα καταφέραμε).
Ο συγκεκριμένος συνάδελφος ισχυρίστηκε πως η πρακτική της κατάληψης έχει φτάσει σε κάποια όρια και πως από εδώ και πέρα θα πρέπει να περάσουμε σε μια πιο πολιτική διαδικασία με περισσότερη μαζικότητα και αποτελεσματικότητα.
Αυτό που μας έκανε πολύ καλή εντύπωση είναι ότι μέσα στον χώρο του εργοστασίου λειτουργούσε πολιτιστικός σύλλογος, ΚΑΠΗ για τις γερόντισσες και τους γέροντες, πρώην εργαζομένους του εργοστασίου σε ένα κοινό τόπο συνεύρεσης μαζί με άλλους ηλικιωμένους της γειτονιάς, αποθήκη τροφίμων για εργοστάσια που έχουν μέσα κουζίνες και ένα άλλο εγχείρημα, όπου οι εργαζόμενοι που δούλευαν εκεί ανήκαν σε ένα εργοστάσιο που δεν μπόρεσαν να καταλάβουν αλλά η IMPA τους παραχώρησε έναν χώρο για να διακινούν τα προϊόντα τους.
Φύγαμε αφήνοντας υποσχέσεις για πολιτική στήριξη στο μεταξύ μας.
Το ίδιο απόγευμα ήταν η συνέλευση των αυτοδιαχειριζόμενων εγχειρημάτων στο κατειλημμένο ξενοδοχείο BAUEN. Εκεί παρουσιαστήκαν αρκετά ανακτημένα εργοστάσια (όπως από το Μεξικό) αλλά όχι μόνο, έγινε αναφορά σε διαφορά εγχειρήματα εκτός των ανακτημένων (Ουρουγουάη, Βενεζουέλα) και υπήρξε αρκετή συμμετοχή ακτιβιστών και ακαδημαϊκών. Εξέχουσα θέση στους ομιλητές κατείχε ο επίσημος προσκεκλημένος από την Κούβα, ο οποίος υπήρξε πολιτικός κρατούμενος στις φυλακές των ΗΠΑ για 15 ολόκληρα χρόνια με την κατηγορία της κατασκοπίας. Ως πολιτικό πρόσωπο πλέον στη χώρα του παρουσίασε το σχέδιο που επεξεργάζεται το κουβανικό κράτος για τη λειτουργία παραγωγικών συνεταιρισμών κάτω από κρατικό έλεγχο. Ακούστηκαν πολλά και ενδιαφέροντα πράγματα. Υπήρξαν και δυο τοποθετήσεις από του εργαζόμενους στην ΒΙΟΜΕ, μια για την παρουσίαση του εγχειρήματος και μια για την πρόταση για πολιτική και οικονομική ένωση των ανακτημένων επιχειρήσεων.
Στα λινκ τα σχετικά με την ΒΙΟΜΕ αποσπάσματα:
Τελειώνοντας την συνέλευση μπήκαμε στα λεωφορεία για ένα μαραθώνιο ταξίδι δέκα και πλέον ωρών για να πάμε προς το ανακτημένο εργοστάσιο υφασμάτων του Pigue όπου θα συνεχιζόταν για τις τρεις επόμενες μέρες το κύριο μέρος του συνεδρίου.
Κανένα προϊόν στο καλάθι σας. 